Wszystko co w głowie

Ten cholernie cichy głos, który siedzi w głowie.  Inni ludzie o nim nie wiedzą.  Ale ty jesteś świadomy, że on tam cały czas jest.  Wypomina Ci wszystkie błędy.  Krytykuje podjęte przez Ciebie decyzje.  Nocą przypomina ci o wydarzeniach. Wydarzeniach, które dawno powinny iść w niepamięć.  Starasz się to ignorować.  Poszerzasz swoje zainteresowania i pasje.  Poznajesz cały czas nowych ludzi.  Zwiedzasz kraj albo i cały świat. Tłumaczysz sobie, że to tylko twój mózg.  Że to przecież przejdzie samo.  Uciekasz od tego, jak najdalej się da.  Ale w końcu coś w Tobie pęka.  Cały świat rozbija się na małe kawałki.  Przypomina teraz lustro, które zleciało ze ściany.  Wszystko traci swoje barwy.  Świat maluje teraz jedynie czerń i biel.  Wplątujesz się w tornado swoich emocji.  Pochłania Cię monotonia i ciągły stres.  Odcinasz wszystko i wszystkich od siebie.  Budujesz niewidzialny mur.  Mur, którego nikt nie jest w stanie przebić.  Zamykasz się w klatce i wyrzucas

Kochani rodzice!  Wiem doskonale, że czasem mam dni, kiedy nic mi się nie chce.  Wtedy nie chce mi się pomagać, nawet w najprostszych czynnościach.  Wiem, że są dni kiedy nie mam humoru i praktycznie w ogóle się nie odzywam.  Staram się naprawdę dobrze uczyć, chociaż nie jest łatwo, gdy chodzę do klasy, gdzie czuje się odrzucona.  Mimo to chce osiągać jak najlepsze wyniki w nauce, żebyście byli ze mnie dumnie.  Często trudno mi jest pogodzić szkołę i pracę, gdzie ledwo powstrzymuje łzy przez każde czepianie się szefa o nic.  Ale chcę nauczyć się zawodu, żeby znaleźć dobrą pracę i w końcu wam we wszystkim pomóc.  Nie lubię patrzeć, gdy tata przychodzi zmęczony, bo wiem, że ciężko pracuje, żebym nam niczego nigdy nie zabrakło.  Nie lubię kiedy mama po raz kolejny jedzie do szpitala, bo wiem, że ona nie chce żebyśmy na to patrzyli.  Jednak i wtedy staram się odrobić lekcje, zająć się siostrą i pilnować, żeby nikt w te dni nie było głodny.  Chciałabym, żebyście mogli wreszcie o